kız bebek katliamı ne demek?

Kız bebek katliamı, yeni doğan kız çocuklarının kasıtlı olarak öldürülmesidir. Kız bebek katliamı geçmişi olan ülkelerde, modern uygulaması olan cinsiyete dayalı kürtaj sıklıkla yakından ilgili bir konu olarak tartışılmaktadır. Kız çocuklarının öldürülmesi Çin, Hindistan ve Pakistan gibi birçok ülkede önemli bir endişe kaynağıdır. Ataerkil toplumlarda kadınlara bakıldığında görülen düşük statünün kadınlara karşı bir ön yargı yarattığı ileri sürülmüştür.

1978'de antropolog Laila Williamson, bebek öldürmenin ne kadar yaygın olduğuna dair verilerin bir özetinde, her kıtada bebek katliamının gerçekleştiğini ve avcı toplayıcılardan gelişmiş toplumlara kadar çeşitli gruplar tarafından gerçekleştirildiğini ve uygulamanın istisnai değil sıradan olduğunu belirtmiştir. Bu uygulama Avustralya, Kuzey Alaska ve Güney Asya'nın yerli halkları arasında iyi bir şekilde belgelenmiştir ve Barbara Miller, uygulamanın Batı'da bile "neredeyse evrensel" olduğunu savunmaktadır. Miller, tarımda kadın istihdam edilmeyen bölgelerde ve Çeyiz sistemi uygulanan yerlerde kız bebek öldürmenin yaygın olduğunu iddia ediyor. 1871'de İnsanın Türeyişi (The Descent of Man and Selection in Relation to Sex) adlı kitabında Charles Darwin, uygulamanın Avustralya'nın aborjin kabileleri arasında yaygın olduğunu yazdı.

1990'da New York Review of Books'ta yazan Amartya Sen, Asya'da beklenenden 100 milyon daha az kadın olduğunu tahmin ediyordu ve bu miktardaki "kayıp" kadının sessizce, korkunç bir hikâye anlattığını, eşitsizlik ve ihmalin kadın ölümlerine neden olduğunu söylüyordu. Başlangıçta Amartya Sen'in cinsiyet ön yargısı önerisine itiraz edildi ve doğal cinsiyet oranındaki değişikliğin hepatit B nedeniyle olduğu öne sürüldü. Bununla birlikte, kadınlarda dünya çapındaki sayısal açığın cinsiyete özgü düşükler, bebek öldürme ve ihmalden kaynaklandığı artık yaygın bir şekilde kabul edilmektedir.

Çin

Çin'in 2000 yıla yayılan bir kız bebek öldürme geçmişi vardır. 16. yüzyılın sonlarında Hristiyan misyonerlerin gelişiyle birlikte, misyonerler kız çocuklarının öldürüldüğünü keşfettiler, yeni doğanların nehirlere veya çöp yığınlarına atıldığı görüldü. 17. yüzyılda Matteo Ricci, uygulamanın Çin'in birçok eyaletinde gerçekleştiğini ve uygulamanın birincil nedeninin yoksulluk olduğunu belgeledi.

19. yüzyılda Çin'de, kız çocuklarının öldürülmesi yaygındı. Qing metinlerinden okumalar, ni nü ("kızları boğmak") teriminin yaygın olduğunu gösteriyor ve boğulma, kız çocuklarını öldürmek için kullanılan yaygın yöntemdi. Kullanılan diğer yöntemlerden biri de açlıktı. Bir çocuğu elementlere maruz bırakmak, bir bebeği öldürmenin başka bir yöntemiydi: çocuk daha sonra bir ağaca yerleştirilecek olan bir sepete yerleştirilirdi. Budist rahibe manastırları, insanların çocuk bırakması için "bebek kuleleri" oluşturdu; Bununla birlikte, çocuğun evlat edinmeye mi bırakıldığı yoksa ölmüş ve cenazeye bırakılıp bırakılmadığı belirsizdir. 1845'te Jiangxi eyaletinde bir misyoner, bu çocukların elementlere maruz kaldıklarında iki güne kadar hayatta kaldıklarını ve yoldan geçenlerin dikkat etmeyeceğini yazdı.

Çin eyaletlerinin çoğu, 19. yüzyılda kız çocuklarını öldürdü. 1878'de Fransız Cizvit misyoneri Gabriel Palatre 13 ilden belgeler topladı ve Annales de la Sainte-Enfance (Kutsal Çocukluğun Yıllıkları) da Shanxi ve Sichuan'da bebek öldürme kanıtları buldu. Palatre'nin topladığı bilgilere göre, uygulama güneydoğu illerinde ve Aşağı Yangzi Nehri bölgesinde daha geniş yayıldı. Çin'de, kız çocuklarının öldürülmesine tamamen göz yumulmadı. Özellikle Budizm, onu kınamada oldukça güçlüydü. Budistler, genç kızların öldürülmesinin kötü bir karma getireceğini yazdı; tersine, genç bir kızın hayatını ya müdahale ederek ya da para ve yiyecek armağanıyla kurtaranlar, iyi bir karma kazanacak ve oğulları için müreffeh ve uzun bir yaşam ve başarı sağlayacaktır. Bununla birlikte, Budistlerin reenkarnasyona olan inancı, bir bebeğin ölümünün, çocuk yeniden doğacağı için nihai olmadığı anlamına geliyordu; bu inanç, kız bebeklerin öldürülmesinden duyulan suçu hafifletti.

Konfüçyüsçülerin kız çocuklarının öldürülmesine karşı tavrı çelişiyordu. Konfüçyüsçü aileye saygı anlayışı, yaşa değer vererek çocukların değerini azalttı. Konfüçyüsçülerin aileye yaptığı vurgu, çeyizlerin artmasına yol açtı ve bu da bir kızın büyütülmesini bir erkek çocuğa göre çok daha pahalı hale getirdi ve ailelerin pek çok kızı karşılayamayacaklarını hissetmelerine neden oldu. Konfüçyüsçü bir gelenek olan erkeği aile içinde tutma geleneği, bir kızın yetiştirilmesi için çeyizle birlikte harcanan paranın evlendiğinde kaybedileceği anlamına geliyordu ve kızlara "para kaybeden mallar" deniyordu. Tersine, Ren'in Konfüçyüsçü inancı, Konfüçyüsçü entelektüelleri, kız çocuklarının öldürülmesinin yanlış olduğu ve uygulamanın yin ile yang arasındaki dengeyi bozacağı fikrini desteklemeye yöneltti.

Çin hükümeti tarafından 1980 yılında, kız çocuklarının öldürülmesinin "feodalist bir kötülük" olduğunu belirten bir yazı yayımlandı. Ancak Jing-Bao Nie, devletin aile planlaması politikaları ile kız çocuklarının öldürülmesi arasında bir bağlantı olmadığına inanmanın "düşünülemez" olacağını savunuyor.

Hindistan

Hindistan'daki çeyiz sistemi, kız çocuklarının öldürülmesi için ortaya çıkan bir sebeptir; yüzyıllara yayılan bir zaman dilimi içinde Hint kültürünün içine yerleşmiştir. Devlet, çeyiz sistemini kaldırmak için adımlar atmış olsa da, uygulama devam etmektedir ve kırsal bölgelerdeki yoksul aileler için kız çocuk öldürme ve cinsiyet seçici kürtaj, uygun bir çeyiz yetiştirememe nedeniyle sosyal olarak dışlanmak korkusundan kaynaklanmaktadır.

1789'da Hindistan'daki İngiliz sömürge yönetimi sırasında İngilizler, Uttar Pradesh'deki kız çocuklarının öldürülmesinin açıkça kabul edildiğini keşfettiler. Bu dönemde Hindistan'ın Kuzey Batısında görev yapan bir yargıçtan gelen bir mektup, birkaç yüz yıl boyunca Mynpoorie Rajah'larının kalelerinde hiçbir kız yetiştirilmediğinden bahsediyordu. Ancak 1845'te, o zamanki yönetici, Unwin adlı bir bölge koleksiyoncusu müdahale ettikten sonra bir kızı hayatta tuttu. Araştırmalara ilişkin bir inceleme, sömürge döneminde Hindistan'daki kız bebek cinayetlerinin çoğunluğunun Kuzey Batı'da gerçekleştiğini ve bu uygulamayı tüm grupların gerçekleştirmemesine rağmen, gerçekten yaygın olduğunu göstermiştir. 1870'te, sömürge yetkilileri tarafından yapılan bir soruşturmanın ardından, uygulama 1870 Kız Çocukların Ölümünü Önleme Yasası ile yasadışı hale getirildi.

Kadın hakları aktivisti Donna Fernandes'e göre, bazı uygulamalar Hint kültürüne o kadar derinden gömülüdür ki, "onlardan kurtulmak neredeyse imkansız"dır ve Hindistan'ın bir tür "kadın soykırımı" yaşadığını söyledi. Birleşmiş Milletler, Hindistan'ın kız çocuklar için en ölümcül ülke olduğunu ve 2012'de 1-5 yaş arası kız çocukların ölme olasılığının erkek çocuklara göre yüzde 75 daha yüksek olduğunu ilan etti. Çocuk hakları grubu CRY, Hindistan'da her yıl doğan 12 milyon kız çocuktan 1 milyonunun hayatlarının ilk yılında öleceğini tahmin ediyor. Haziran 1986'da India Today tarafından Born to Die adlı bir kapak hikâyesinde, Güney Tamil Nadu'daki Usilampatti'de kız bebek katliamının hâlâ uygulandığı bildirildi. Uygulama çoğunlukla bölgenin baskın kastı olan Kallars arasında yaygındı.

Pakistan

Uygulamanın İslam hukukuna göre ağır bir şekilde cezalandırılmasına rağmen, Pakistan'da birkaç nedenden ötürü kız çocuklarının öldürülmesi vakaları olmuştur; örneğin, evlilik dışı doğup çocukların gayri meşruiyet damgalamasından kaçınmak için öldürülmesi gibi.¹ Pakistan hala erkek egemen bir ulus ve ataerkil bir toplum olmaya devam ediyor.² Ek olarak, ailedeki erkeklere öncelikli muamele nedeniyle erkekler kızlardan önce yiyeceğe ve tıbbi bakıma erişiyor.³ Pakistan'da evlilik dışı bir çocuk sahibi olmak kültürel olarak tabudur. Kadınlar bebeklerini doğurduklarında, utançtan veya zulümden kaçmak için genellikle onları öldürürler. Ancak bu durumlarda öldürülen kız bebek oranı erkek çocuklara göre çok daha yüksektir çünkü erkekler çok daha değerlidir. Pakistan'da bebek öldürmek yasa dışı olmasına rağmen, insanlar bu vakaları rapor etmiyor, bu da polisin soruşturmasını imkansız hale getiriyor. Ulusal Yaşam Hakkı Haberleri'ne göre, 2017'de gerçekte sadece bir vaka bildirildi, ancak Ocak 2017 ile 2018 İlkbaharı arasında Pakistan'ın başkentinde 345 bebek ölü bulundu.⁴

Arap Dünyası

İslam tarihçileri Yedinci yüzyıl Arabistan'ında, kız çocuklarının öldürülmesinin yaygın olduğunu ifade ederler. Ancak kaynaklarda yer alan bilgiler, gerek dinî kaygılarla gerekse başka sebeplerle Cahiliye dönemini yermek amacıyla epeyce abartılmıştır.⁵

Bu durum bilim adamları tarafından, kadınların bu toplumlarda "mülkiyet" olarak görülmesine bağlanıyor. Kimileri, kızlarının sefalet içinde yaşamasını önlemek için annelerin çocuğu öldürmüş olabileceğini düşünüyor. Kur'anda bu konuya işaret eden ve kınayan bir ayet bulunmaktadır.

Sosyo-ekonomi

Kadınların ortadan kaldırılması, çocuk doğurabilecek kadın sayısını azaltması nedeniyle sorun teşkil etmektedir. Kız bebekleri yok etmek isteyen aileler, toplumlarındaki genç kızlara karşı cinsten aşağı olduklarını öğrettiklerinden, baskıya maruz kalmalarını ve işlere erişimlerini azaltmalarını daha olası hale getirdiklerinden, kadın değer duygularıyla da ilgili bir sorun teşkil ediyor. Çeyiz sistemi, bazı aileler asgari ücretin altında gelir elde ederken çeyiz ödemekte zorlandığı için aileler ve yoksulluk sınırını etkiler.

2017 itibarıyla Pakistanlı kadınlar, erkeklerden daha az kazanıyor, ayda yüz rupinin altında kazanıyor ve genellikle daha iyi çalışma saatlerine ve maaşlarına sahip olmalarına izin verecek bir eğitim alamıyorlar.⁶ Bazıları sadece evde çalışmakla sınırlıyken, erkeklerin tarım ve hayvancılık işlerinin çoğunu yapmasına izin verilir.⁷

Pek çok ülkede kız çocuklarının öldürülmesi sosyo-ekonomik mücadelelerle ilişkilidir. Hindistan'da yapılan bir araştırma, kız çocuklarının öldürülmesiyle ilgili üç sosyo-ekonomik neden buldu. Çalışma, ekonomik yararın, erkeklerin çalışıp eve para getirebilmesi nedeniyle erkeklerin kızlardan daha değerli olduğunu gösterdiğini ortaya koydu. Kız çocuklarının öldürülmesinin sosyokültürel fayda faktörü nedeniyle, aile soyunun mirasını sürdürmek için ailede erkek çocuk olması birçok kültür için zorunludur. Kız çocuklarının öldürülmesinde dini bir faktör de var. Birçoğu, bunu sağlayabilecek tek kişinin erkek olduğuna ve oğulların anne babalarının cenaze ateşini yakmak ve ruhun kurtuluşuna yardımcı olmak için zorunlu olarak görüldüğüne inanıyor.⁸

Çözümler / Programlar

Tüm dünyada kadın ayrımcılığını önlemek için tasarlanmış toplumsal cinsiyet bilinci politikalarına sahip Sivil Toplum Kuruluşları (Sivil Toplum Kuruluşları) bulunmaktadır. Örneğin, küçük gruplar halinde başlayan bu STK'lar, çalışanları cinsiyet ayrımcılığı konusunda eğitmek için şirketlere gidiyor. Örgüt daha çok iş gücündeki erkekleri toplumdaki kadın meseleleri konusunda eğitmenin önemini görüyor. Bu nedenle erkekler, toplumda kadın olmanın sizi nasıl aşağılık hissettirebileceği konusunda kadınlara sempati duyabilirler.⁹ Bir başka çözüm de çeyiz sistemini ortadan kaldırmak, böylece ailelerin kızlarına bu kadar ağır bir bedel ödememeleri olacaktır. Ayrıca sistemin ortadan kaldırılmasıyla kadınların maddi yük olarak görüldüğü düşüncesi de ortadan kalkacaktır. Böylelikle kadınların daha iyi maaş alması açısından sosyal statülerini yükseltebilecek bireyler haline gelmesine olanak sağlayacaktır.

Kız Çocuk Koruma Programı, mağazaların yanına beşik kurmak için tasarlanmış bir organizasyondur, böylece çoğu kız çocuğu olan aileler, kadınları öldürme pratiği yapmak yerine onları güvenli bir yerde bırakabilirler.¹⁰ Bu nedenle, bu hükümetin kız çocuğunu devralmasına ve evlat edinmesine izin verir. Genç kızları ve kadınları, kız çocuklarının öldürülmesinin amacı konusunda eğitmek, kadınların bağımsız olabilmeleri için toplumda ne kadar önemli olduğunun farkına varmalarına yardımcı olacaktır. Ayrıca, daha fazla kadının iş gücüne katkıda bulunmasıyla, toplum yoksulluk sınırının üzerine çıkabilecektir.

Toplumsal cinsiyet eğitiminin okullarda ve işyerlerinde uygulanması, toplumda cinsiyet tarafsızlığına katkıda bulunacak ve kadınların değerini artıracaktır. Kadın haklarını sınırlayan ülkelerde kadınların oy hakkına sempati duyulması, kadınların kendi ülkelerinde özgürlükler için mücadele ettikleri mücadeleye katkıda bulunacaktır. Eğitimde cinsiyet eşitliği ve kadınlara durumlarıyla başa çıkma stratejilerini öğretmek, onların güvenlerini artırmalarına ve bilgi ve tutkularını kız çocuklarıyla yaymak istemelerine yardımcı olacaktır. Kız çocuklarının öldürülmesiyle ilgili sorun, kadınların kendi cinsiyetlerinin değerini düşük olarak görmesidir. Anneler kız çocuklarını verdiklerinde, bu kadınların imajına olumsuz etki eder. Kadınların kendilerine ve çocuklarına saygı duymaları, nüfusu artıracak ve kadının değerini artıracaktır. Bu değişiklikleri toplumda uygulamak uzun zaman alabilir, ancak toplumsal revizyon yavaş bir süreçtir. Eğitim, yaşamdaki değer ve cinsiyete duyulan tutku, kız çocuklarının öldürülmesini azaltmanın yönlerindendir. "Kız Çocuk Koruma Programı" gibi kız çocuğunuzdan kurtulabileceğiniz yerlere sahip olmak, değişime doğru bir adım olarak görünür. Toplumsal cinsiyet eğitimini ve yaşamın değerini araçsallaştırmak, bu tür bir sonlandırma sürecine katılan toplumlarda değişime büyük ölçüde ilham verecektir.¹¹

Sonuçlar ve Tepkiler

Kız çocuklarını öldüren ülkelerdeki erkek fazlalığının da sonuçları vardır. Bu popülasyonlardaki erkek fazlalığından kaynaklanan sonuçlardan biri, çok sayıda erkeğin evlenememesidir. Bu belirli ülkelerde, erkeklerin gelenekleri takip etmeleri ve çocuk sahibi olmak için evlenmeleri beklenmektedir.¹²

Cenevre Silahlı Kuvvetlerin Demokratik Denetimi Merkezi (DCAF), Güvensiz Bir Dünyada Kadınlar 2005 raporunda, savaşta zayiatların sayısının düştüğü bir dönemde kadınlara karşı "gizli bir soykırım" yapıldığını yazdı. DCAF'a göre, cinsiyetle ilgili sorunlar nedeniyle ölen kadınların demografik açığı, yirminci yüzyıldaki tüm çatışmalardan dolayı 191 milyon ölü olduğu tahmin edilen kadınlarla aynı aralıkta. 2012'de It's a Girl: The Threeest Deadliest Words in the World adlı belgesel yayınlandı ve bir röportajda Hint bir kadın sekiz kızını öldürdüğünü söyledi.